Michał Kleofas Ogiński, były podskarbi litewski, targowiczanin, a następnie powstaniec kościuszkowski, zrujnowany konfiskatą dóbr po upadku insurekcji, powrócił na Litwę w 1802 r. po ośmiu latach emigracji. Magnat podjął natychmiast starania o uporządkowanie swych spraw majątkowych. W szczególności starał się objąć zarząd podupadłych dóbr swego stryja Franciszka Ksawerego Ogińskiego i zabezpieczyć je dla swych dzieci. W związku z tym, że nie udało mu się porozumieć ze zniedołężniałym krewniakiem, Ogiński szukał pomocy u gubernatora mińskiego Zachara Karniejewa, a potem w Petersburgu. W stolicy udało mu się nawiązać kontakty na dworze cesarskim, a nawet złożyć odpowiedni memoriał na ręce Aleksandra I. Przychylność monarchy sprawiła, że Ogiński uzyskał w latach 1802–1804 kilka ukazów, które uczyniły pole do uporządkowania jego niezwykle zawikłanych spraw majątkowych.

Michał Kleofas Ogiński, former treasurer of Lithuania, a member of Targowica Confederation and later a Kościuszko insurrectionist, ruined by the confiscation of his estates after the fall of the uprising, returned to Lithuania in 1802 after eight years of exile. The magnate immediately made efforts to put his property affairs in order. In particular, he tried to take over the administration of the decaying estate of his uncle, Franciszek Ksawery Ogiński, and secure it for his children. Having failed to communicate with his infirm relative, Ogiński sought help from the governor of Mińsk, Zachar Karneyev, and then in St. Petersburg. In the capital, he managed to establish contacts at the imperial court and even submitted a relevant memorandum to Alexander I. The monarch’s favour enabled Ogiński to obtain several ukases in 1802–1804, which made room for the sorting out of his extremely intricate property affairs.