STRESZCZENIE Substancje psychodeliczne były stosowane przez ludzi od zarania dziejów. Przez wiele wieków używane były w formie ceremonialnej przez kultury na całym świecie. Przełomem, jeśli chodzi o badanie ich potencjalnej użyteczności w psychoterapii były dopiero lata 50 i 60-te XX wieku. Okazało się, że oprócz wysokiej skuteczności w leczeniu zaburzeń takich jak lęk, depresja czy uzależnienia, używane w kontrolowanych warunkach są również stosunkowo bezpieczne. Badania jednak zostały przerwane po politycznej decyzji o zdelegalizowaniu tych substancji. Przez kolejne kilkadziesiąt lat, pomimo narastającego kryzysu zdrowia psychicznego nie wynaleziono żadnej przełomowej metody w leczeniu najczęściej diagnozowanych zaburzeń. Część naukowców postanowiła wznowić badania nad psychodelikami. Obecnie prowadzone badania, z zachowaniem naukowych standardów potwierdzają wysoką skuteczność tych substancji w leczeniu m.in. zaburzeń lękowych i depresji, choć w Polsce należą one do rzadkości. W swojej pracy postanowiłem sprawdzić jak osoby przyjmujące psychodeliki w celach terapeutycznych oceniają ich wpływ na objawy o takim charakterze. Zrealizowany projekt badawczy objął 150 osób, zarówno posiadających formalne rozpoznania zaburzeń psychicznych, jak i doświadczających obniżenia nastroju, stanów lękowych oraz innych objawów depresyjnych, ale dotąd psychiatrycznie niezdiagnozowanych. Pomiaru dokonano za pomocą kwestionariuszy oceniających nasilenie objawów depresji i lęku, a także poziom subiektywnie doświadczanych emocji pozytywnych oraz negatywnych, przed i po ostatnim doświadczeniu psychodelicznym. Uzyskane wyniki wykazały, że objawy depresji oraz lęku wyraźnie zmniejszały się u badanych po ostatniej sesji psychodelicznej, a wielkość ujawnionych zależności osiągnęła w przypadku większości zmiennych wysoki poziom. Rezultaty przeprowadzonych badań pozwalają sformułować wniosek zbieżny z wieloma doniesieniami, iż substancje psychodeliczne istotnie mogą posiadać potencjał terapeutyczny w zakresie wspomagania leczenia zaburzeń depresyjnych i lękowych oraz prowadzić do obniżania subiektywnego nasilenia doświadczanych objawów w tym zakresie. Uzyskane wyniki mogą stanowić przyczynek do podejmowania dalszych badań w tym obszarze, szczególnie w kontekście pomiaru nieograniczającego się wyłącznie do retrospektywnej oceny kwestionariuszowej.