Artykuł omawia zmiany, jakie zaszły w światowej i europejskiej energetyce jądrowej po katastrofie w elektrowni Fukushima w Japonii w 2011 roku. We wstępie opisany został stan energetyki jądrowej na świecie, gdzie 443 reaktorów atomowych znacznie przewyższa liczbę elektrowni tradycyjnych opalanych węglem lub gazem. Analizie poddano stan regulacji sektora Unii Europejskiej, w którym największe znaczenie przywiązuje się do wolnego rynku i bezpieczeństwa. To państwa decydują o wyborze elektrowni tradycyjnej lub jądrowej, co rodzi rozbieżności i brak wspólnej polityki w Unii Europejskiej wobec całego sektora. Omówiono decyzje Niemiec o stopniowej rezygnacji z energetyki atomowej do 2022 roku. Jej przyczyny w głównej mierze mają charakter polityczny, a także ekonomiczny; jest to też próba zwiększenia produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Na przeciwnym biegunie znajduje się Francja, która 75% całości energii elektrycznej produkuje w elektrowniach jądrowych i dla której cały sektor stanowi olbrzymi konglomerat gospodarczy zatrudniający blisko milion ludzi. Analizie poddano też politykę energetyczną innych krajów Unii, w tym także państw Europy Środkowo-Wschodniej, dla których wybór energii jądrowej jest jedyną sensowną alternatywą mogącą sprostać tzw. dekarbonizacji, to jest wzmożonej emisji dwutlenku węgla do atmosfery. Polska obecnie stoi przed ostatecznym i strategicznym wyborem (w 2013 r.) drogi rozwojowej krajowej energetyki. Mimo trudności, niekonsekwencji i ograniczeń rozwój energetyki jądrowej będzie postępować w ramach ogólnego postępu cywilizacyjnego, dla którego nie ma innej alternatywy.

The paper is devoted to the changes that have ocurred in the World and European nuclear power engineering after the disaster of Fukushima plant in Japan in 2011. In the Introduction, the author describes the state of nuclear power engineering in the world, with its 443 nuclear reactors markedly prevailing over traditional coal or gas fuelled power plants. The analysis involves the status of the sector in the European Union where the greatest attention is paid to the free market, competitivness and safety. The choice between traditional or nuclear plants is left to respective states. This gives rise to large differences and lack of common policy of the European Eunion relating to the whole sector. The paper discusses Germany's decision to gradually resign from nuclear power engineering by 2022. The reasons for that are mostly politica, but also economic and present an attempt at increasing power production from renewable sources. The opposite position is occupied by France where 75% of the total electric power is obtained from nuclear plants and for which the whole sector constitutes a huge economic conglomerate employing over a million people. Subject of analysis in the paper is also the energy policy of other EU states, including the Central and East European countries for which the embracement of nuclear power is the only sensible alternative capable of dealing with the so called decarbonization, that is the increased CO2 emission to the atmosphere. There is also some attention given to Poland which faces the final and strategical choice (in 2013) of the way along which its national power policy will go. Summing up, the author, in agreement with the experts' opinion, notes that despite the difficulties, inconsequences and limitations, the growth of nuclear power engineering will continue within the framework of global civilisational development for which there is no other alternative.

В статье рассмотрены перемены, которые произошли в мировой и европейской ядерной энергетике после катастрофы на атомной электростанции Фукусима в Японии в 2011 году. Во вступлении автор описывает состояние ядерной энергетики в мире, в котором 443 атомных ректоров значительным образом превышают производительность традиционных электростанций, отапливаемых углём или газом. Проанализировано состояние нормативно-правового регулирования этого сектора в Европейском Союзе, прежде всего, основанного на принципах свободного рынка и безопасности. В связи с тем, что каждое государство самостоятельно принимает решение о выборе традиционной или атомной энергетики, Европейский Союз не имеет общей политики в отношении этого сектора экономики. В статье рассмотрено решение о постепенном отказе Германии от атомной энергетики к 2022 году. Причины этого решения носят как политический, так и экономический характер. Этот шаг направлен также на увеличение доли возобновляемой, регенеративной энергии. Совершенно иной подход к обсуждаемой проблеме имеет Франция, которая 75% всей электроэнергии производит на атомных электростанциях и для которой этот сектор имеет огромное экономическое значение, так как предоставляет работу около миллиону граждан. Автор проанализировал также политику в области энергетики других стран Евросоюза, в том числе государств Центрально-Восточной Европы, для которых выбор атомной энергии зачастую является единственной альтернативой, позволяющей справиться с проблемой скопления углекислого газа в атмосфере. Сегодня Польша стоит перед окончательным и стратегическим выбором (в 2013 г.) дальнейшего развития национальной энергетики. Несмотря на многочисленные препятствия, развитие атомной энергетики будет продолжаться ввиду всеобщего цивилизаторского прогресса, которому нет иной альтернативы.