Ze wstępu: "W ostatnich latach termin „bezpieczeństwo narodowe” odmieniany był w licznych publikacjach naukowych i publicystycznych we wszystkich przypadkach i w każdej prawie możliwej konfiguracji. Pisano zatem i rozprawiano na konferencjach oraz seminariach naukowych o bezpieczeństwie zewnętrznym i wewnętrznym, ekonomicznym i energetycznym, społecznym, demograficznym i wielu innych. Praktycznie każdy obszar problemowy, któremu można było przypisać, z większym lub mniejszym sensem, rzeczownik „bezpieczeństwo” stawał się przedmiotem rozważań w ramach dyscypliny naukowej „nauki o bezpieczeństwie”. W tym natłoku „gatunków” bezpieczeństwa coraz mniej widoczne było bezpieczeństwo militarne, czyli innymi słowy obronność państwa. Dopiero wydarzenia na wschód od naszej granicy doprowadziły do swego rodzaju przebudzenia i od dwóch lat ponownie zaczęto głośno zastanawiać się nad istotą, poziomem i organizacją obronności Rzeczypospolitej. Wszystkie te wydarzenia doprowadziły do powstania swego rodzaju sytuacji problemowej, którą można by opisać w postaci pytania: w jakiej rzeczywistej kondycji znajduje się obronność Rzeczypospolitej?"(...)