"Odwołanie się do praw człowieka jako argumentu o dążeniu do zapewnienia równości i ochrony przed dyskryminacją dla osób z niepełnosprawnością, ma swoje korzenie w II połowie XX wieku w akcjach politycznych i lobbingu środowisk niepełnosprawnych. Zostało wówczas odrzucone przekonanie, że działania charytatywne lub oparte na czyjejś dobrej woli mogą być wystarczające do poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych. Rozwiązanie tego problemu widziano w zagwarantowaniu praw oraz upodmiotowieniu osób niepełnosprawnych jako aktywnych uczestników życia społecznego. Za cel ostateczny postawiono sobie dążenie do prowadzenia przez osoby niepełnosprawne niezależnego życia rozumianego jako kontrolowanie wszelkich jego aspektów oraz zachowanie osobistej autonomii i prowadzenia życia wolnego od dyskryminacji. Proces ten, w myśl ich postulatów, powinien toczyć się w duchu praw człowieka, które zagwarantowano każdej osobie ludzkiej."(...)