Z wprowadzenia: "Przełomowi XX/XXI wieku, znaczonemu w aspekcie osadniczym w państwach o wysokim poziomie gospodarczym, dynamicznym rozwojem procesów suburbanizacji, skutkujących powstawaniem coraz silniejszych demograficznie oraz rozleglejszych przestrzennie formacji typu obszary metropolitalne, towarzyszył wzrost zainteresowania, naukowców i praktyków problemami rosnącego ich znaczenia nie tylko w demograficzno-osadniczym, lecz nade wszystko w społeczno-ekonomicznym systemie państwa. Miejsce szczególne w tym zakresie przypada formacjom typu megamiasta (ang. megacities), definiowanych jako obszary metropolitalne, zamieszkałe przez 10 mln i więcej mieszkańców oraz gęstości zaludnienia powyżej 2,0 tys. osób/km2 (m.in. Fuchs R.,1994, Mydel R., 2014a, 2017, Sorensen A., Labbe D.,2020). Charakteryzujące się ogromnym potencjałem ekonomicznym o silnie zdywersyfikowanych oraz ultranowoczesnych, o najwyższym poziomie innowacyjności strukturach gospodarczych, metropolie te formują jednocześnie krajowe bieguny ekonomicznego wzrostu i rozwoju. Reprezentują one zarazem wiodące centra administracyjne, polityczne, kulturalne, naukowe i badawczo-rozwojowe państw, czyniąc z nich w szeregu przypadków, formacje określane terminami megamiejskich regionów (megacity regions), regiopolii (regiopolises) czy wręcz gospodarczych regionów (m.in. Krass F., Leutze U., Nitschke A.,2007, Ross C.L., 2009, Sorensen A., Okata J.,2011, Mydel R., 2014 a,b, 2017, Cardoso R., Meijers E., 2020, Sorensen A., Labbe D., 2020)."(...)