Ze wstępu: "Z niekompletności naszego fundamentalnego poglądu na ludzką naturę wywodzi się powód, dla którego tak wielu z nas jest niezadowolonych z tego, co robi, a organizacjom, w które jesteśmy zaangażowani, nie udaje się wyzwolić naszych talentów, pomysłowości i kreatywności, przez co tak trudno stać im się wielkimi i trwałymi, u podstaw wszelkich działań w kierunku „czynienia sobie Ziemi poddaną” leży paradygmat człowieka holistycznego. Wynika z niego podstawowa prawda, że człowiek nie jest przedmiotem, który trzeba kontrolować, lecz istotą czterowymiarową — ma ciało, umysł, serce i ducha. Studiując filozofię i systemy religijne zarówno Zachodu, jak i Wschodu, od początków udokumentowanej historii, można zauważyć, że „znajduje się w zasadzie te same cztery wymiary: fizyczny/ekonomiczny, umysłowy, społeczny/emocjonalny i duchowy. Często używa się różnych słów, ale dotyczą one tych samych czterech uniwersalnych aspektów życia. Odzwierciedlają również cztery podstawowe potrzeby i pobudki wszystkich ludzi: życia (przetrwania), kochania (związków międzyludzkich), uczenia się (wzrostu i rozwoju) oraz pozostawienia spuścizny (znaczenie i wkład)"."(...)