Europejski Trybunał Praw Człowieka przeszedł znaczną transformację w zakresie swoich kompetencji od momentu powstania do chwili obecnej. Z jednej strony wywołało to krytykę i ostrożność starych członków. Z drugiej strony, transformacja wynikała z konieczności dostosowania Trybunału do wymagań nowych członków o słabo rozwiniętych mechanizmach ochrony praw człowieka. Artykuł oceni główne zmiany w mechanizmie funkcjonowania Trybunału i dostarczy empiryczną analizę jego postępów w internalizacji norm praw człowieka w systemach prawnych państw Europy Środkowo-Wschodniej. W tym celu artykuł wskaże poważne systemowe niedostosowanie się wybranych państw do wymogów Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, systemowe zmiany w ciągu ostatniej dekady oraz zgodność działań tych państw z wyrokami Trybunału. Z artykułu wynika, że pomimo krytyki ETPC udowodnił swoją skuteczność we wskazywaniu i rozwiązywaniu niepowodzeń systemowych w państwach prawa Europy Środkowo-Wschodniej.

The European Court of Human Rights has undergone substantial transformation in its competence from the times of its creation to nowadays. From one side, it induced criticism and wariness from its members. From the other side, however, such measures were encouraged by the necessity to adjust the Court to numerous new members with underdeveloped human rights protection mechanisms. Thus, this paper will assess the major changes in the machinery of the court and provide empirical analysis of the Court’s progress in internalisation of the human rights norms in the legal systems of the states of Central and Eastern Europe. For that purpose, it will indicate major systemic failures to meet the requirements of the European Convention of Human Rights, their changes over the past decade, and states’ compliance with the Court’s judgements. It concludes that despite the criticism, ECtHR has proved its effi ciency in indicating and dealing with the systemic failures in the legal systems of the states under analysis.