Orzecznictwo TSUE kontynuujące linię orzeczniczą rozpoczętą wyrokiem w sprawie Ruiz Zambrano stało się przyczynkiem do dyskusji o rozszerzeniu zakresu prawa pobytu w UE dla krewnych obywateli Unii. Orzecznictwo to nasuwa jednak także pytania bardziej zasadniczej natury: Do jakiego stopnia obywatel Unii jest kimś więcej, aniżeli tylko uczestnikiem Wspólnego Rynku? Czy sama koncepcja obywatelstwa Unii może stanowić źródło, z którego da się wywieść niepisane prawa? Czy koncepcja ta stanowi rozszerzenie zakresu ochrony praw podstawowych, czy może także sprzeczne z traktatami rozszerzenie kompetencji UE? Oraz wreszcie, jakie wnioski da się na podstawie tego orzecznictwa wyciągnąć co do charakteru prawnego samej Unii? Niniejszy tekst stanowi próbę odpowiedzi na te pytania.