"Realizowanie zbyt forsownej industrializacji, nieskoordynowanej z wymogami ochrony środowiska, doprowadziło do powstania niekontrolowanych następstw w środowisku przyrodniczym. Pomijanie przez mechanizm ekonomiczny przyrodniczych kosztów uprzemysłowienia stworzyło iluzję sprawności i efektywności takiego kierunku rozwoju. Sterowanie gospodarką było pozbawione bezpośrednich narzędzi ukazujących ekonomiczne znaczenie dóbr przyrodniczych, które zresztą, zgodnie z obowiązującą teorią, nie miały obiektywnej wartości. Jednym z negatywnych skutków traktowania sił wytwórczych w oderwaniu od środowiska przyrodniczego był wprowadzony przez Jeana B. Saya na początku XIX w. podział zasobów naturalnych na zasoby mineralne i dobra wolne, czyli takie, które nie są ani wytwarzane, ani dzielone, ani też ostatecznie konsumowane, a zatem nie mogą być uwzględniane w rachunku ekonomicznym."(...)