"Obszar zainteresowań paryskiej „Kultury” wyznaczały poglądy Jerzego Giedroycia na przyszłość Polski i Europy oraz publicystyka Juliusza Mieroszewskiego i innych pisarzy politycznych zaliczających się do jej kręgu. Pozwala to stwierdzić, iż paryska „Kultura” była „zbiorowym dziełem” jej najbliższych współpracowników, ludzi obdarzonych różnymi życiowymi i politycznymi doświadczeniami. Jednocześnie u jej zarania wykształciła się myśl, że „jest ona czymś więcej niż czasopismem. Że jest również wydawnictwem, ośrodkiem badania spraw polskich, ważną biblioteką i archiwum emigracji”. Istotną cechą funkcjonowania „Kultury” była jej „polityczna niezależność za wszelką cenę”, pozwalająca na zachowanie pełnej swobody w wypowiadanych sądach oraz w doborze autorów. Przygotowując program pełnej suwerenności państwa, w którym wartością zasadniczą miało być jasne określenie kształtu państwowości, jej autentyczności tak w sferze stosunków wewnętrznych jak i zagranicznych, Jerzy Giedroyć stawiał na publikowanie w „Kulturze” artykułów oraz na nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów z emigracjami państw Międzymorza i ZSSR oraz z funkcjonującą tam opozycją."(...)