"W polskiej polityce zagranicznej, realizowanej po 1989 r. Sojusz Północnoatlantycki jest postrzegany jako trzon systemu bezpieczeństwa państwa.;Bezpieczeństwa budowanego w oparciu o system kooperatywny i zakładającego, że państwo funkcjonujące w-jego strukturze powinno „produkować .więcej bezpieczeństwa niż go konsumuj e”. Tak istotna rola NATO: w polskiej polityce jest konsekwencją podejmowanych w pierwszej połowie lat 90. XX w., prób poszukiwania gwarancji; bezpieczeństwa i nieodwracalności procesów demokratyzacji życia politycznego. Zdecydowanie proatlantycki kierunek polskiej polityki zagranicznej został poniekąd narzucony Polsce przez polityków europejskich. Obawa przed konsekwencjami nazbyt szybkiego demontażu świata dwubiegunowego spowodowała, ż e—jak to określił Janusz Onyszkiewicz"(...)