Artykuł ma na celu udowodnienie, że Islamska Republika Iranu od powstania wykorzystywała tzw. kwestię palestyńską do wzmocnienia swojej pozycji na Bliskim Wschodzie Islamska Republika Iranu i intensyfikowała swoje zaangażowanie, kiedy sytuacja międzynarodowa stawała się niekorzystna dla Iranu. W interesie władz Iranu po 1979 r. nie leżało i nie leży – wbrew powtarzanym deklaracjom – zakończenie konfliktu bliskowschodniego, lecz jego przedłużanie i eskalacja. Stając na czele wspólnego frontu państw muzułmańskich przeciwko Izraelowi, Iran pragnie kreować się w regionie na głównego obrońcę interesów i wartości świata islamu. Postawa Teheranu wobec Palestyńczyków i Izraela jest przykładem niezwykłej metamorfozy irańskiej polityki zagranicznej, która była wynikiem zmian zachodzących w samym Iranie. Iran pragmatycznie i utylitarnie wykorzystuje kwestię palestyńską do realizacji swoich partykularnych celów politycznych. W opozycji do swojej własnej propagandy władze irańskie same wielokrotnie podjęły tajne rozmowy z Izraelem. Dodatkowo niejednokrotnie sugerowały amerykańskiej administracji, że są w stanie ograniczyć wsparcie dla Palestyńczyków, jeżeli zostaną zrealizowane ich żądania. Słowa kluczowe: Iran, Palestyna, Hamas, konflikt izraelsko-palestyński, Bliski Wschód

The main objective of the article is to prove that the Islamic Republic of Iran from its beginning pragmatically used the so-called the Palestinian issue to strengthen its position in the Middle East and intensifi ed its involvement when the international situation became disadvantageous for it. The facts showed that the Iranian authorities after 1979 were not interested in – despite of repeated declarations – ending the Middle East conflict, but its extension and escalation. Spearheading a common front against Israel Muslim countries, Iran wants to present itself in the region as the main defender of the interests and values of the Islamic world. Tehran’s attitude towards the Palestinians and Israel is an example of an extraordinary metamorphosis of Iran’s foreign policy, which was the result of changes taking place in Iran itself. It consisted in the transition from a „silent alliance” with Israel to recognize the Jewish state as one of the major – apart from the United States – enemies of the Islamic Republic. In opposition to its own propaganda, the Iranian authorities have repeatedly taken secret talks with Israel. Additionally, they have suggested USA that they are able to reduce support for the Palestinians if their demands will be met. Iran pragmatic and utilitarian uses of the Palestinian question to pursue their particular political objectives. Key words: Iran, Palestine, Hamas, israeli-palestinian conflict, Middle East