Bakalarz, Agnieszka2019-04-252019-04-252009Krakowskie Studia Międzynarodowe 2009, nr 1, s. 213-221.1733-2680http://hdl.handle.net/11315/23607"Kontakty Polski z Arabią Saudyjską sięgają czasów, w których Królestwo nie istniało jeszcze na mapach świata. Początkowo celem podróży Polaków na Bliski Wschód była przede wszystkim Ziemia Święta (często zwiedzali przy okazji również Syrię czy Egipt). Nieliczni polscy pielgrzymi dotarli także do granic Arabii (np. w XVI w. poeta i dyplomata Jan Dantyszek). Na Półwysep Arabski udawali się polscy muzułmanie (Tatarzy), by dopełnić jednego z pięciu obowiązków islamu – pielgrzymki do Mekki (hadżdż). Niektórzy Polacy w różnych okolicznościach (dobrowolnie, w jasyrze czy z przyczyn politycznych) przyjmowali islam, otwierający im drogę do Mekki i Medyny. Do tych niedostępnych dla niemuzułmanów miast udało się dotrzeć ponadto kilku Polakom-niemuzułmanom. Na Bliski Wschód udawali się również zwykli podróżnicy, spośród których najsłynniejszym był hrabia Wacław Seweryn Rzewuski (ok. 1785–1831). Wyjechał na Wschód pod pretekstem sprowadzenia do Europy koni czystej krwi arabskiej. Zakup arabów stał się potem kolejną przyczyną podróży Polaków na Półwysep Arabski."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 PolskaPolskaPółwysep ArabskiBliski Wschódoficjalne kontakty polsko-saudyjskieIbn SaudEkonomiaKulturoznawstwoPolitologiaArtykuł