Koszel, Bogdan2018-06-252018-06-252017Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka 2017, nr 1, s. 17-35.1899-6264http://hdl.handle.net/11315/19671Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationAutor przedstawia tezę, wedle której ze względu na doświadczenia z czasów II wojny światowej, Republika Federalna Niemiec po 1949 r. preferowała zachowania pacyfistyczne i budowała państwo cywilne. Jednakże po zjednoczeniu wydarzenia na arenie międzynarodowej (konflikt w Bośni i Kosowie) zmusiły ją do aktywniejszego współdziałania na rzecz utrzymania europejskiego bezpieczeństwa. Do dnia dzisiejszego polityka niemiecka w zakresie bezpieczeństwa zdominowana jest przez tzw. kulturę wstrzemięźliwości. Ze względu na sytuację międzynarodową, od Niemiec wymaga się aktywnego udziału w misjach międzynarodowych i zarządzania kryzysami, co przychodzi im z dużą trudnością. Opinia publiczna w zdecydowanej większości sprzeciwia się takim działaniom.The author presents the thesis that because of the experience of World War II, the Federal Republic of Germany after 1949 was determined to preserve a pacifistic attitude and build a “civil state.” However, after the unification, the events in the international arena (the conflict in Bosnia and Kosovo) forced it to cooperate more actively to maintain European security. To date, the German policy in the field of security is dominated by the so-called “culture of abstinence.” Because of the international situation, Germany is required to actively participate in international missions and crisis management, with which they comply with great difficulty. The majority of the public is opposed to such actions.plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 PolskaNiemcypolityka bezpieczeństwamocarstwo cywilnekultura wstrzemięźliwościGermanysecurity policycivil powerculture of abstinenceBezpieczeństwo narodowe i wewnętrzneArtykuł2451-0718