Bakalarz, Agnieszka2019-05-222019-05-222004Krakowskie Studia Międzynarodowe 2004, nr 3, s. 131-140.1733-2680http://hdl.handle.net/11315/24576"W średniowiecznej Polsce źródłem wiadomości o Arabach była przede wszystkim Biblia. To także chrześcijaństwo skłaniało Polaków do podróży na Wschód, głównie do Ziemi Świętej (w celu odbycia pielgrzymki). Niektórzy polscy pielgrzymi docierali również do granic Arabii. Od XVIII wieku Polacy udawali się na Wschód po konie. Ponad sto arabów zakupił od koczujących na pustyni beduinów najsłynniejszy polski podróżnik po Wschodzie, hrabia Wacław Seweryn Rzewuski (ok. 1785-1831). W ślad za nim podążali kolejni rodacy, by wymienić tu choćby hrabiego Juliusza Dzieduszyckiego. Osobną grupę Polaków udających się na Bliski Wschód stanowili Tatarzy. Celem ich podróży była przede wszystkim Mekka - miejsce dorocznej pielgrzymki muzułmanów."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 PolskaPolacyna Półwysep ArabskiXIX wiekMekkaBliski WschódEkonomiaHistoriaStosunki międzynarodoweBezpieczeństwo narodowe i wewnętrzneArtykuł