Mydel, RajmundFassmann, Heinz2019-06-252019-06-252004Państwo i Społeczeństwo 2004, nr 1, s. 81-98.1643-8299http://hdl.handle.net/11315/25507"Imigracja z Polski do Wiednia ma względnie długą tradycję. Już w XIX w., należąca wówczas do monarchii austro-węgierskiej Galicja zaliczała się do najważniejszych obszarów odpływu migracyjnego. Wśród rzeszy emigrantów, kierujących się stąd głównie do Ameryki Północnej (przede wszystkim do Stanów Zjednoczonych Ameryki) oraz Ameryki Południowej (głównie do Brazylii), ważne miejsce zajmowali wychodźcy, których celem była stolica monarchii - Wiedeń. Tu powstało centrum polskiej emigracji w Austrii, bowiem już w połowie XIX w. uformował się tu ośrodek polonijny, liczący ok. 4 tys. członków. W 1873 zbiorowość Polaków w Wiedniu liczyła ok. 20 tys., a w 1900 osiągnęła już poziom 28 tys. osób. Według danych spisowych z 1910 populacja Polaków w Wiedniu liczyła 29,1 tys. osób, stanowiąc 1,3% ogólnej liczby mieszkańców miasta (2,2 min)."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskaintegracjamigracjeimigracjamigracja wahadłowaWiedeńPsychologiaSocjologiaStosunki międzynarodoweHistoriaArtykuł