Pietrzyk, Magdalena2019-06-262019-06-262004Państwo i Społeczeństwo 2004, nr 4, s. 131-151.1643-8299http://hdl.handle.net/11315/25576Z wprowadzenia: "Szósty rok funkcjonowania reformowanego od 1999 r. systemu opieki zdrowotnej nie przyniósł oczekiwanych przez autorów reformy rezultatów. Zakładany początkowo dopływ środków w wysokości 9,1% wartości składki ubezpieczenia społecznego gwarantował zabezpieczenie świadczeń w zakresie podstawowej i specjalistycznej opieki zdrowotnej na minimalnym poziomie. Kolejne decyzje, ograniczające napływ środków do 7,8% stały się jedną z przyczyn zadłużania się samodzielnych ekonomicznie podmiotów świadczących usługi medyczne. Do reformy systemu opieki zdrowotnej przystąpiono bez wnikliwej oceny kosztów funkcjonowania wielu placówek ochrony zdrowia oraz wyceny samych procedur medycznych. W trudnej sytuacji znalazły się wysoko specjalistyczne jednostki (dawne wojewódzkie szpitale specjalistyczne, instytuty centralne i resortowe oraz szpitale kliniczne), które zobligowane do świadczenia procedur na najwyższym poziomie referencyjności lub leczenia chorych, np. z chorobami nowotworowymi, wobec niedoszacowania tych procedur, stanęły przed koniecznością zadłużania się lub odmowy leczenia."(...)plUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskacontrollingochrona zdrowiaNarodowy Fundusz Zdrowia (NFZ)Kasy ChorychSP ZOZEkonomiaArtykuł