Słowa Piłata „Ecce Homo” są wezwaniem krakowskiego kościoła św. Brata Alberta – najważniejszego architektonicznego dzieła twórczego Wojciecha Kosińskiego. Słowa „oto Człowiek” mogą odnosić się również do osobowości Wojtka Kosińskiego. Kościół ten projektowany wspólnie z Marzeną Popławską- -Kosińską w czasie wczesnych prób polskiego postmodernizmu wpisuje się w najbardziej pozytywne osiągnięcia twórcze nurtu, zwłaszcza w architekturze kościołów. Autor nie wchodzi na drogę naśladownictwa światowych trendów, często płytkiego języka postmoderny, ale szuka jego polskiej tożsamości. Budując obok specyfi cznej, ale „krakowskiej” z ducha, architektury klasztoru ss. Albertynek autorstwa Jana Sas- -Zubrzyckiego, szuka współczesnej odpowiedzi o tożsamość. Tym samym dzieło wchodzi stosunkowo wcześnie do nielicznej wartościowej grupy postmodernistycznych polskich kościołów. Taka postawa, szacunku do sąsiadującej przeszłości (nawet dyskusyjnej), jak i odpowiedzialnego rozumienia sakralności i zachowania ducha Krakowa, sprawia, że to dokonanie twórcze Wojciecha Kosińskiego jest dla mnie niczym Jego pomnik…

„Ecce Homo” is both a quote from Pontius Pilate and a shortened name of the St. Brother Albert Chmielowski Church in Krakow – the most relevant architectonic creation of Wojciech Kosiński. Although Kosiński’s architectonic works are not that numerous, the quality of that church is enough to make us refl ect on its Author. It is not a mere coincidence that the words “Here is the man!” are a perfect description of Wojtek’s personality. That creative work, designed together with Marzena Popławska-Kosińska at an early stage of the Polish postmodernism, follows the most positive path of the trend, especially in terms of church architecture. It avoids the pitfall of imitating the global expression of postmodernism, which often seems quite shallow, and looks for its Polish identity instead. By building his church next to a specifi c, yet very Krakow-rooted Albertine Sisters Monastery designed by Jan Sas-Zubrzycki, Kosiński searches for a contemporary response to identity-related questions. This way, his church joins quite early an elitist group of precious Polish churches with postmodern architecture. Such an approach, which demonstrates respect for the neighbouring past, as controversial as it may seem, a responsible take on sacral architecture and fi delity to the Krakow’s soul, makes this architectonic work very precious. For me it’s a monument to Wojciech Kosiński…