Międzynarodowy Trybunał Wojskowy dla Dalekiego Wschodu, znany także jako Trybunał Tokijski, był drugim tego typu organem na świecie, powołanym w celu wymierzenia sprawiedliwości wobec głównych przedstawicieli Cesarstwa Japonii za wywołanie II Wojny Światowej na Dalekim Wschodzie i popełnione w jej trakcie zbrodnie wojenne. Był to pierwszy raz w historii gdy za naruszenia prawa międzynarodowego, będące formalnie działaniem kraju, ponosili odpowiedzialność jego przywódcy. Jednak mimo znaczenia Trybunału Tokijskiego dla międzynarodowego prawa karnego, jak i widocznych do dziś konsekwencji wydanego przez niego w 1948 r. wyroku, w powszechnej świadomości stanowi on jedynie dodatek do Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Norymberdze. Poważne problemy proceduralne, językowe, różne cele jedenastu mocarstw reprezentowanych w Japonii oraz zarzuty stosowania retroaktywności prawa wywołały sporą krytykę procesu w Tokio, czyniąc z niego przykład „sprawiedliwości zwycięzców”.

The International Military Tribunal for the Far East, also known as a Tokyo Tribunal, was the second institution of its kind in the world, established in order to bring to justice the most important representatives of the Empire of Japan for starting the Second World War in the Far East and for the war crimes committed in its duration. It was the first time in history when for the breaches of the international law, formally being the acts of a nation, the responsibility was placed on country’s leaders. Despite the importance of Tokyo Tribunal for the international criminal law and the still visible consequences of the 1948 judgement, it is recalled merely as an appendix to the International Military Tribunal in Nuremberg. Grave issues concerning the procedure, linguistic problems, different aims of the eleven world powers represented in Japan and the charges of retroactivity set the stage for criticism of the trial in Tokyo, labelling it as an example of “victors’ justice”.