"Kościół katolicki w swych początkach tworzył jedynie zespoły braterskich wspólnot, me dokonując wewnątrz nich podziałów. Decydującą rolę odgrywały charyzmaty przynależących do nich członków. Dopiero w III w. wykreowany został obraz laikatu, lecz na temat świeckich tamtego okresu wiadomo niewiele. Jednak już uchwały synodu w Tarragonie (517) zobowiązały biskupów do zapraszania świeckich do udziału w obradach synodalnych, a zachowane opisy wyboru biskupów potwierdzają ich istotną rolę w proponowaniu kandydatów do tej posługi. Byli oni często konsultantami w ważnych dla Kościoła sprawach, kierowali renomowanymi szkołami teologicznymi, głosili nauki w kościołach. Z czasem powstał, pogłębiający się powoli, rozdźwięk między klerem a laikatem."(...)