Z wprowadzenia: "Kiedy usiłujemy odtworzyć w pamięci dom w ogrodzie albo fragment miasta, wyobraźnia wyświetla ich obrazy. Dotyczą one najczęściej nie tyle konkretnych brył, co poczucia ich świetlistości albo mroczności, specyficznej gry światła i cienia. Pisarz stwierdzi nawet w hiperboli literackiej, że „Pamięta się tylko światło. Zawsze światło. I zapach. Jasny, odurzający aromat blasku”1. Wyłania się we wspomnieniu weranda w koronce światła i cienia, orzeźwiające wnętrze pracowni, ulica z posadzką oblaną słońcem. Projekcja wspomnienia jest tworzona w umyśle człowieka dzięki zapamiętanemu światłu, które pierwotnie weszło w rzeczywistą relację z architekturą i dzięki niej uzyskało swoją postać2. Tę postać – konkretną, fizyczną, postrzegalną przez człowieka, wspomnienie eksponuje właśnie dlatego, że jest tylko obrazem. Czego? Plamy światła i cienia na ścianie, chwili, nastroju człowieka, wyjątkowej właściwości architektury, którą można nazwać jej atmosferą. Światło słoneczne i atmosfera architektury stanowią w najszerszym ujęciu temat niniejszej książki."(...)