"Historia stosunków japońsko-izraelskich, podobnie jak japońsko-arabskich, nie jest długa. Zainteresowanie Japonii Bliskim Wschodem rozpoczęło się wraz z rozwojem gospodarczym tego kraju, kiedy stał się on zależny od importu bliskowschodniej ropy na rynek dalekowschodni. Jednakże ogromne z początku uzależnienie od tego naturalnego surowca uległo częściowemu zmniejszeniu w latach 80. XX w., kiedy niestabilna sytuacja w tym regionie świata spowodowała zmianę bliskowschodniej polityki Japonii. W związku z tym powojenne poparcie dla polityki krajów arabskich zmieniło się w nawiązanie przyjaznych stosunków dyplomatycznych z pozostającym z nimi w konflikcie od czasu swojego powstania Izraelem. Kluczem do zrozumienia takiego stanu rzeczy mogą być japońskie stosunki ze Stanami Zjednoczonymi, które po zakończeniu II wojny światowej narzuciły Japonii prowadzenie polityki prozachodniej. Jednak przedstawiona w tej pracy krótka historia stosunków między Japonią a Bliskim Wschodem ma za zadanie udowodnić, że jednym z najważniejszych powodów takiej, a nie innej polityki były interesy gospodarcze Japonii, zainteresowanej długotrwałą stabilizacją w opisywanym regionie. W jej prowadzeniu Japonii nie przeszkadzał powojenny sojusz ze Stanami Zjednoczonymi, których działania były niekiedy sprzeczne z japońskimi."(...)