Postępy w farmakoterapii zaburzeń rytmu serca ze szczególnym uwzględnieniem leków o potencjalnym zastosowaniu w medycynie ratunkowej.

Abstrakt
Migotanie przedsionków (ang. Atrial Fibrillation; AF) to najczęstsza arytmia stwierdzana w dorosłej populacji. Arytmia ta jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju powikłań, takich jak zator tętnicy płucnej oraz udar mózgu. Od wielu lat zapobieganie AF jest oparte na stosowaniu amiodaronu, β-blokerów i prewencyjnie leków przeciwkrzepliwych. W sytuacji wystąpienia epizodu AF w leczeniu przedszpitalnym celem umiarowienia pacjenta podaje się amiodaron, którego zastosowanie niesie za sobą jednak wiele działań niepożądanych. Niniejsza publikacja przedstawia nowe, niedawno wprowadzone do praktyki klinicznej leki antyarytmiczne, które w przyszłości mogą potencjalnie zastąpić amiodaron w standardach postępowania ratowniczego lub służyć jako wspomaganie leczenia AF. Do leków tych zaliczyć należy dronaderon, wernakalant oraz ranolazynę. Dronedaron, który powstał na bazie amiodaronu, pozbawiony jest wielu działań niepożądanych lecz jest słabszy pod kątem utrzymywania rytmu zatokowego. Wernakalant, obecnie stosowany jedynie w opiece szpitalnej, wykazuje skuteczność w umiarawianiu napadowych epizodów AF. Ranolazyna, stosowana głównie w leczeniu stabilnej dławicy piersiowej, również cechuje się działaniem antyarytmicznym. Poprzez swoje działanie jako bloker kanałów sodowych być może znajdzie miejsce w leczeniu AF jako lek wspomagający terapię. W pracy opisano również krótko obecnie trwające poszukiwania nad nowymi farmakologicznymi możliwościami leczenia AF.
Atrial Fibrillation (AF) is the most common arrhythmia found in the adult population. This arrhythmia is an important risk factor for the development of complications such as pulmonary embolism and stroke. For many years, the prevention of AF has been based on the use of amiodarone, β-blockers and preventive anticoagulants. In the event of an AF episode in pre-hospital treatment, amiodarone is administered to moderate the patient, but its use has many side effects. This publication presents new, recently introduced into clinical practice, antiarrhythmics, which in the future may potentially replace amiodarone in the standards of emergency procedures or serve as a support for the treatment of AF. These drugs include dronaderone, vernakalant and ranolazine. Dronedarone, which is based on amiodarone, has no adverse effects but is weaker in terms of maintaining the sinus rhythm (SR). Vernakalant, currently used only in hospital care, shows efficacy in the moderation of paroxysmal AF episodes. Ranolazine, which is mainly used to treat stable angina, is also characterized by anti-arrhythmic effects. Through its action as a sodium channel blocker, it may find a place in the treatment of AF as a supportive drug therapy. The study also describes a short-term ongoing search for new pharmacological treatment options for AF.
Opis
Nierecenzowany artykuł poglądowy
Słowa kluczowe
Źródło
Licencja powiązana z tą pozycją
Licencja instytucjonalna
Licencja instytucjonalna