Niniejsze opracowanie składa się z dwóch części. Pierwsza opisuje strategię rządu koalicji Prawa i Sprawiedliwości (PiS), Ligii Polskich Rodzin (LPR) i Samoobrony w latach 2005– 2007 wobec sektora energetycznego. Program wyborczy PiS jako główny cel względem sektora energetycznego wskazał kwestię dywersyfikacji kierunków dostaw surowców energetycznych do Polski, m.in.: dostawy gazu z Norwegii, projekt terminalu gazu skroplonego LNG oraz projekt gazociągu Sarmackiego. Zrezygnowano natomiast z pomysłu gazociągu Aleksandra Gudzowatego Bernau–Szczecin. Druga część tekstu analizuje perspektywy rynku energetycznego w Polsce po wyborach w październiku 2015 r., które wygrała partia Prawo i Sprawiedliwość. Uzyskana większość głosów pozwala jej samodzielne sprawować rządy w państwie. Celem publikacji jest wskazanie głównych założeń jej strategii bezpieczeństwa energetycznego Polski.

This study consists of two parts. The first describes the strategy of the coalition of Law and Justice (PiS), the League of Polish Families (LPR) and Self-Defense in 2005–2007 towards the energy sector. Law and Justice’s election program chose as its priority the issue of diversification of energy supplies to Poland, for example the gas supply from Norway, the LNG terminal project and the Sarmatian pipeline project. However, it abandoned Aleksander Gudzowaty’s project for the construction of the Bernau-Szczecin gaspipeline. The second part analyzes the prospects of the energy market in Poland after the elections in October 2015, won by PiS (Law and Justice). As the party holds the majority in the Polish Parliament, it does not need to form any coalition to rule independently. The resulting majority allows it to self-govern the country. The purpose of the paper is to identify the main objectives of the Polish energy security strategy.