W latach 70.–80. Kenneth Frampton, brytyjski architekt i krytyk architektury, zdefiniował we współczesnej architekturze zjawisko, które nazwał terminem „regionalizm krytyczny”. Zwrócił uwagę, że najciekawsze obiekty powstają na styku architektury lokalnej i globalnej. To znaczy najciekawszymi zjawiskami mogą być takie obiekty, które nie rezygnują z otwarcia na postęp technologiczny, z osiągnięć w różnych dziedzinach nauki i sztuki, a jednocześnie pozostają zakorzenione głęboko w lokalnej tradycji budowania i tworzą przestrzeń aprobowaną i zrozumiałą dla lokalnych społeczności. Artykuł prezentuje dwa takie przykłady budynków (Małopolski Ogród Sztuki w Krakowie i pawilon polski EXPO 2005 Achy w Japonii), które szukają własnych, lokalnych źródeł, zwracają się w stronę eksperymentów z materiałami tradycyjnymi, próbują odnaleźć zagubione wątki tradycji rękodzieła, a jednocześnie sięgają po nowoczesne technologie z szacunkiem dla środowiska naturalnego i kulturowego.

In the 70–80s, Kenneth Frampton, defined a phenomenon in contemporary architecture that he termed ‘critical regionalism’. He claimed that the most interesting objects emerge on the threshold between local and global architecture. That is, the architecture is the most intriguing when it is open towards technology and achievements in art and science without neglecting local building tradition and when it creates a space that is both understood and approved by local communities. The article presents two examples (Malopolska Garden of Art and Polish Pavilion EXPO 2005 in Japan) that, while searching for their own local roots, turn towards the experiments with traditional materials and try to recover the lost handicraft heritage, simultaneously reaching for the modern technologies with the respect for the environment, both natural and cultural.