Na całość opracowania składają się trzy części. W pierwszej, dotyczącej problematyki teoretycznej z zakresu tworzenia prawa, punktem wyjścia jest wskazanie na typ refleksji naukowej odnoszonej do tworzenia prawa, w tym na podejmowane próby stworzenia jednolitej nauki o tworzeniu prawa. Kolejne miejsce zajmuje omówienie najczęściej podnoszonych szczegółowych rozważań teoretycznych. Koncentruję się na wskazaniu wątków, ostrożnie podejmowanych w dotychczasowych badaniach, które z punktu widzenia analizowanych zagadnień wydają się mieć istotne znaczenie. W tej części chcę zwrócić uwagę na problemy, a raczej postawić w formie pytań kwestie, które z punktu widzenia podejmowania decyzji prawotwórczych, wydają się mieć potencjalnie duże znaczenie, a często są pomijane. W kontekście głównego celu badawczego, jakim jest próba wskazania na występujące zależności między koncepcjami teoretycznymi dotyczącymi tworzenia prawa a organizacją procesu prawotwórczego, ważne miejsce zajmuje zaprezentowanie dominujących teoretycznych modeli tworzenia prawa. Prezentowane modele, ze względu na „potencjał normatywny”, są podstawą do wstępnej charakterystyki procesów decyzyjnych. Omówienie typów decyzji, sekwencyjnej zależności między podejmowanymi rozstrzygnięciami oraz ich znaczenia dla tworzenia aktów ustawowych, podsumowuje teoretyczną część rozważań. W części drugiej przedstawiona została charakterystyka organizacji procesu prawotwórczego w Polsce w zakresie tworzenia ustaw. Charakterystyka ograniczona jest do podstawowych aspektów tego procesu, w stopniu umożliwiającym prześledzenie znaczenia/wpływu przyjmowanych rozwiązań prawnych i instytucjonalnych na podejmowane decyzje prawotwórcze. Omawiając poszczególne aspekty organizacji procesu prawotwórczego zwracam uwagę na ich znaczenie dla podejmowanych decyzji (w wymiarze podmiotowym i przedmiotowym) oraz na strukturę procesów decyzyjnych, a zwłaszcza na sekwencyjną zależność między kolejnymi decyzjami. Najważniejszym elementem tej analizy jest wskazanie na istnienie takich rozwiązań, które mają charakter „punktów przełomowych”, „momentów zwrotnych” dla całego procesu tworzenia prawa. W tych punktach zapadają rozstrzygnięcia, które wytyczają kierunek i sekwencję decyzji prawotwórczych. W części trzeciej przedstawiam, tylko zarysowany, problem roli standardów w procesie prawotwórczym. Z uwagi na obszerność tego zagadnienia jego pełne omówienie wymagałoby odrębnego opracowania. Współcześnie standaryzacja procesu prawotwórczego jest kształtowana dwoma współwystępującymi torami. Przede wszystkim są to zasady i normy prawne, charakterystyczne dla tworzenia prawa we współczesnym państwie demokratycznym. Wynikają one z zasady demokratycznego państwa prawa i zasady the rule of law. W nawiązaniu do zasady demokratycznego państwa prawa, formułowane są również standardy zawarte w dyrektywach techniki prawodawczej. Rola standardów, ich przestrzeganie lub naruszanie ma niewątpliwie istotne znaczenie w analizie procesu prawotwórczego, ale ich charakterystyka jest zagadnieniem skomplikowanym. Problem polega nie tylko na określeniu, identyfikacji zasad i norm tworzących standard. Pamiętać należy, że to zagadnienie ma dodatkowy wymiar. W związku z tym, że mają one postać zasad, norm prawnych i dyrektyw zawartych w aktach prawnych, ich stosowanie, jak każde prawo, podlega interpretacji, a to jest już odrębne zagadnienie. W tej sytuacji ograniczam się do przedstawienia tylko podstawowych rozwiązań, które są elementarną składową standardu legislacyjnego w demokratycznym państwie prawa. W zakończeniu opracowania sformułowane zostało podsumowanie oraz wnioski, które można wyprowadzić z dokonanych ustaleń.