W monografii zawarte są pytania, teorie i praktyka w dziedzinie psychologii rozwoju. Modelowanie koncepcji kreatywnego potencjału oraz jego rozwoju to dialektyczny proces dojrzewania stanu potencjalnego, który poprzez obecność refleksji z towarzyszącą jej retrospekcją oraz modelowaniem perspektyw staje się stanem aktualnym. Tego typu modelowanie przyszłości stanowi podstawę prognozowania kreatywnego potencjału. Badanie kategorii „kreatywny potencjał osobowości” byłoby niemożliwe bez zbadania aktualnych oraz potencjalnych cech charakterystycznych osoby badanej. Urzeczywistnieniem potencjału kreatywnego są efektywne działania twórcze. Stanowią one pochodną napędu wewnętrznego aktywności kreatywnej podmiotu oraz efektywności procesów twórczych zachodzących u człowieka na poziomie świadomym i nieświadomym. Poziom potencjału kreatywnego rzutuje na kreatywną indywidualność jednostki oraz jakość jej twórczych realizacji. Kreatywny potencjał rozpatrywany jako kategoria osobowości ma charakter dominujący i wielofunkcyjny. Można ją umownie różnicować, wyodrębniając różne stadia dojrzałości. W ten sposób daje się wyszczególnić kreatywność potencjalną na poziomie autorefleksji, kreatywność komunikatywną i zaktualizowaną. Kreatywny potencjał w tej postaci stanowi podstawę późniejszych realizacji indywidualności twórczej (www.nataliavishnyakova.com).